Doktor habilitowany inżynier architekt, profesor nadzwyczajny Politechniki Poznańskiej, nauczyciel akademicki na Wydziale Architektury PP (przez dwie kadencje 2002-05 i 2012-16 prodziekan WA PP). Wiedzę i doświadczenia praktyczne zdobywała m.in. w Holandii w Croonen Adviseurs b.v. w ‘s-Hertogenbosch i Avans Hogeschool w Tilburgu.

Profesor nauk o Ziemi (dożywotni tytuł naukowy) i członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk oraz członkiem Academia Europaea (dożywotnia godność). Jest absolwentem Politechniki Warszawskiej (1974). Posiada stopnie naukowe doktora i doktora habilitowanego w dziedzinie geofizyki – hydrologii (Instytut Geofizyki PAN). Kieruje Zakładem Klimatu i Zasobów Wodnych w Instytucie Środowiska Rolniczego i Leśnego PAN w Poznaniu (od 1990). Jest profesorem wizytującym na Uniwersytecie Nauki i Technologii w Nankinie (Chiny). Pracował w Instytucie Badań nad Wpływem Klimatu w Poczdamie (PIK) w Poczdamie w Niemczech (pół etatu, od 2001 do kwietnia 2016 r.), a obecnie ma tam status gościa. Jego najważniejsze badania naukowe dotyczyły ekstremalnych wydarzeń hydrologicznych (w szczególności powodzi) oraz wpływu zmian klimatycznych na zasoby wodne. Był czterokrotnym autorem prowadzącym w wydawnictwach Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC). Był członkiem grupy doradczej ds. środowiska (w tym klimatu) w 7. programie ramowym Komisji Europejskiej. Był i jest mocno zaangażowany we współpracę naukową (krajową i międzynarodową), w tym w wiele projektów badawczych. Spędził około 15 lat za granicą w celach naukowych. Był stypendystą Fundacji Alexandra von Humboldta na Uniwersytecie w Karlsruhe oraz urzędnikiem naukowym w Światowej Organizacji Meteorologicznej w Genewie. Był redaktorem i współredaktorem czasopisma naukowego Hydrological Sciences Journal oraz członkiem rad redakcyjnych kilku czasopism naukowych. Opublikował ponad 500 publikacji naukowych jako autor lub współautor. Warto jego indeksu H wynosi 35 (wg Web of Science). Jego najliczniej cytowana publikacja według Web of Science przyniosła 1570 cytowań (współautorski artykuł w Science w 2008), a według Google Scholar 3754 cytowania (wydawnictwo IPCC, którego był współredaktorem, nieuwzględnione w bazie danych Web of Science). Otrzymał polskie ordery państwowe: Złoty Krzyż Zasługi i Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, a także Wielką Złotą Pieczęć Miasta Poznania (Polska), Nagrodę Tisona Międzynarodowego Stowarzyszenia Nauk Hydrologicznych (IAHS) oraz dwie nagrody Polskiej Akademii Nauk. W 2017 roku otrzymał prestiżowy Medal Dooge’a Międzynarodowej Nagrody Hydrologicznej IAHS, UNESCO i WMO, przyznawany globalnie jednemu laureatowi rocznie. W 2018 r. otrzymał honorową profesurę na Uniwersytecie Nauk i Technologii Informatycznych w Nankinie. Wygłosił wiele zaproszonych wykładów plenarnych i prezentacji na międzynarodowych i krajowych konferencjach naukowych, w tym na imprezach o dużym znaczeniu. Być może najbardziej prestiżowym wyróżnieniem typu było wygłoszenie zaproszonego Wykładu Penmana na III Międzynarodowym Sympozjum Brytyjskiego Towarzystwa Hydrologicznego w 2010 roku.

WYDZIAŁ INŻYNIERII ŚRODOWISKA, POLITECHNIKA KRAKOWSKA

Profesor doktor habilitowany nauk technicznych w zakresie inżynierii środowiska, do lipca 2019 kierownik katedry Inżynierii i Gospodarki Wodnej w Politechnice Krakowskiej. Naukowo i praktycznie zajmuje się inżynierią i gospodarką wodną, a w szczególności zagadnieniami powodziowymi. Jest autorem ponad 120 publikacji, w tym kilkunastu monograficznych. Jest kierownikiem i współautorem kilkudziesięciu projektów naukowych i rozwojowych. Jest współautorem pierwszej metodyki oceny stref zagrożenia powodziowego w Polsce i jej wdrożenia (Komponenty B.4.2.1 i B.1.1.2 Projektu w ramach umowy-kredytu nr 4264POL Banku Światowego pt. „Likwidacja skutków powodzi w Polsce”, 1998-2005), a także regionalnych i lokalnych koncepcji, planów i projektów w zakresie oceny zagrożenia i ochrony przed powodzią w górnych dorzeczach Odry i Wisły oraz szerzej gospodarowania wodami –na poziomie krajowym i międzynarodowym. Obecnie zajmuje się gospodarowaniem wodami opadowymi w miastach i szerzej – powiązaniem gospodarki wodnej z gospodarką przestrzenną. Elżbieta Nachlik jest członkiem Komitetu Gospodarki Wodnej PAN, od 2007 roku przewodniczy Radzie Programowej ds. gospodarki wodno-ściekowej przy Prezydencie Miasta Krakowa, w latach 2011-2015 pełniła funkcję przewodniczącej Krajowej Rady Gospodarki Wodnej.

Profesor w IMGW w Warszawie oraz na Politechnice Wrocławskiej, ekspert w Biurze Koordynacji Projektu Ochrony Przeciwpowodziowej Dorzecza Odry i Wisły oraz Dyrektor ds. Strategii we Wrocławskiej Agencji Rozwoju Regionalnego. Ekspert w zakresie gospodarki wodnej i polityki regionalnej. Jest autorem ponad 150 artykułów z zakresu gospodarki wodnej, inżynierii środowiska, zastosowania matematyki, finansów publicznych i polityki regionalnej.

W latach 1992-1998 Wojewoda Wrocławski, 1993-1997 Przewodniczący Konwentu Wojewodów, 1998-2001 Doradca Prezesa Rady Ministrów. W latach 2000-2001 i 2008-2010 Przewodniczący Międzynarodowej Komisji Ochrony Odry przed Zanieczyszczeniem. W latach 2004-2005 – Członek Rządowego Zespołu Międzyresortowego przygotowującego Narodowy Plan Rozwoju dla Polski na lata 2007-2013 dla Polski. Od 2001 r. do 2006 r. pełnił funkcję Dyrektora Biura Koordynacji Projektu Banku Światowego Usuwania Skutków Powodzi we Wrocławiu. W latach 2008-2016 dyrektor Projektu Ochrony Przeciwpowodziowej w Dorzeczu Odry, a następnie w Dorzeczu Odry i Wisły, współfinansowanych przez Bank Światowy i CEB. Jest członkiem Komitetu Przestrzennego Zagospodarowania Kraju PAN i wiceprzewodniczącym Komitetu Gospodarki Wodnej PAN.